Verslag van een (experimenteel) T uur mindfulness

In de vakantie krijg je wel eens lucide idee?n. Een beetje meer mindfulness zou onze leerlingen goed doen, zo bedacht ik me. Afgelopen maandag was het T uur mindfulness een feit. Enkele jongens met concentratieproblemen, enkele meisjes met toetsweekstress, en ook nog een jongen met ?te weinig toetsweekstress?, zoals hij zijn eigen probleem typeerde. Ook enkele zesde klassers waren van de partij.

Eerst maar eens vertellen wat mindfulness?niet is: het is niet spectaculair of zweverig (wel heel down te earth), ook niet de zoveelste modegril, maar wel: nuttige oefeningen die al zo oud zijn als de wereld, om je eigen aandacht te richten en weer enige invloed te hebben op je eigen geest. Ook om deze een beetje terug te brengen naar het magische ?hier en nu?. Zodat je het ook daadwerkelijk opmerkt, als de zon mooi over de daken verdwijnt, dat werk. Dat je niet met elke gedachte hoeft mee te bewegen (deze toets wordt niks!!), maar gedachten en gevoelens ook gewoon kunt bekijken, kunt volgen, zoals wolken die voorbijtrekken. Hoef je verder niks mee.

Na deze wijze woorden nam ik de mindfulness-leerlingen naar buiten, waar we heerlijk ca. 25 minuten gewandeld hebben. Probeer in de waarneming te blijven: zie de bloemen, hoor de vogels, ruik de grassen (en de auto?s...) en voel de koude of warme lucht op je huid. En neem slechts waar dat er af en toe ook gedachten opduiken, dat heb je nu eenmaal... Heerlijk ?zen? kwamen we weer binnen. Hoe voelt dat nou? ?Rustiger?, vond een leerling. Wissel maar uit met elkaar, nodigde ik uit. Maar doe dat meteen als een oefening in mindful luisteren naar elkaar. Niet meteen je eigen bel blazen, maar aandachtig luisteren naar wat de ander te zeggen heeft. Het eigen ik een stapje terug laten zetten.

Vervolgens een oefening met de ogen gesloten, rechtop gezeten in een kring: volg je ademhaling en laat de gedachten verder los, alleen puur bewust zijn van je adem. Voor de meesten was dit rustgevend, voor twee leerlingen misschien confronterend (?ik kan echt niet niets-doen! Ik moet iets hebben!?).

Tenslotte mindful een mandarijn gepeld en gegeten. ?Doe alsof je nog nooit een mandarijn gezien of geproefd hebt. Eet langzaam, met volledige aandacht.? Inderdaad: dus niet zoals die chipszak die wandelend in de gang gedachteloos leeggevreten wordt.... De samenvattende leus was in feite: leef niet als een automaat, maar word een levende mens. Levende mensen leren namelijk ook een stuk beter.

Simon Slijkhuis, Teamleider 5-6